ΟΤΑΝ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΞΥΠΝΗΣΕ....
απο τον Γιωργο Μαντη
Οταν o Γ. ξυπνησε....τιποτε δεν ηταν οπως το ηξερε. Τιποτε! Οσο παραξενο κι αν σας φαινεται, απολυτως τιποτε! Ετριψε τα ματια του, μεχρι που δακρυσε. Τιποτε, μα τιποτε! Πρωτα - πρωτα, δεν καταλαβαινε τιποτε απ’ οσα οι αλλοι ελεγαν γυρω του. Τι διαολο γλωσσα ειν’αυτη;
Προσπαθησε να μιλησει κι απ’το στομα του βγηκαν αναρθρες κραυγες.
Ξεχασε να μιλαει; «Που βρισκομαι αραγε;», σκεφθηκε. Δεν καταλαβαινε τιποτε, απολυτως τιποτε! Οι αλλοι του απηυθυναν το λογο.
Τι σκεφτοταν αραγε γι’αυτον; Αποφασισε να μη ξαναπροσπαθησει να μιλησει. Μηπως η γλωσσα του ειχε μπερδεφτει; Μηπως ειχε παραφρονησει; Με πικρα συνειδητοποιησε οτι δεν θυμοταν ουτε το ονομα του! «Παει,την πατησα!», σκεφθηκε. «Τι παραλογισμος!». Κοιταξε με απεριγραπτο φοβο τους αλλους. Τον εδειχναν και κουνουσαν τα κεφαλια τους σαν να τον λυποταν. «Που στην ευχη βρισκομαι;», ρωτησε, ακουστηκε ομως κατι σαν σφυριγμα κομπρας. Οι αλλοι απαντησαν με κατι που εμοιαζε απο μηκυθμο εως βρηχυθμο! Αρχισε να τραγουδαει μεσα του το ‘Μια Ωραια Πεταλουδα’. Υστερα ολα εγιναν μαυρα.
«Οτι βλεπουμε, οτι φαινεται οτι βλεπουμε, δεν ειναι τιποτε αλλο, παρα ενα ονειρο σ’ενα αλλο ονειρο».
ΕΝΤΓΚΑΡ ΑΛΑΝ ΠΟΕ
Οταν συνηλθε συνειδητοποιησε οτι βρισκοταν μεσα σ’ενα ασανσερ, το οποιο ανεβαινε, οχι ομως προς τα πανω, αλλα προς τα κατω. («Πανε να με τρελλανουν,αυτο ειναι»). Αυτη τη φορα δεν εγιναν ολα μαυρα, απλα πηραν μια λευκοτερη αποχρωση του χλωμου. Πηγε να κουνηθει και καταλαβε οτι τουχαν φορεσει για σιγουρια ζουρλομανδυα. Ουρλιαξε μ’ολη τη δυναμη των πνευμονων του κι ακουσε ενα κοκκορα
να φωναζει 3 φορες ‘Ουκ οιδα τον Ανθρωπον’. Ολα εγιναν γκριζα. Μετα μπεζ. Μετα ματζεντα. Μετα πορφυρα. Μετα βαθυπορφυρα. Ηδη ακουγε το ‘Τσαιλντ ιν Ταιμ’ των Ντηπ Περπλ. Εχασε μεσα σε 5 λεπτα για δευτερη φορα τις αισθησεις του.
«Απ’την ουσια των ονειρων ειμαστε φτιαγμενοι»
ΟΥΙΛΛΙΑΜ ΣΑΙΞΠΗΡ
«Αντιστρεφουμε τους ορους του δευτερου κλασματος κι αντι για διαιρεση κανουμε πολλαπλασιασμο.» Πως τουρθε στο νου αυτη η προταση; Διαιρεση κλασματος με κλασμα. «Ποσα ευθεως αναλογα και ταυτοχρονα αντιστροφως αναλογα.» «Τα σωματα υπο την επιδραση της βαρυτητος πεφτουν παντα οριζοντια και μαλιστα απο κατω προς τα πανω.» «Προς τα πανω; Παει, τρελλαθηκα για καλα. Καποιος παιζει επικινδυνα παιχνιδια με το μυαλο μου! Φτου! Με τρελλαναν τα κτηνη!» «Ποια η ροπη στρεψεως ανθρωπινης κεφαλης περι κατακορυφον αξονα κατα 720 μοιρες;» «Δεν ισουται, βλακα μου, κατ’απολυτον τιμην, με την αντιστοιχον τροχιας κεκλιμενης κατα 10 μοιρες ως προς την Εκλειπτικην;» «Εκ σημειου εκτος ευθειας αγονται απειροι παραλληλοι προς αυτην.» «Δυο ευθειαι ειναι απολυτως παραλληλοι οταν τεμνονται σε περισσοτερα απο 10 σημεια και αντιστροφως.» «Χα!Χα!......Σκετη ζουρλα!...Μεγαλη πλακα, αδελφε μου!» «Τι σχεση εχει, ορε, η Παμελα Αντερσον με την Παρθενο Μαρια;» «Εχεις περιθωριο 1/20 του δευτερολεπτου να βρεις τη λυση, ηλιθιε, ειδαλλως....»
«Ειδαλλως τι, ζωντοβολα;»
«Η Ζηνα την εχει βρει για καλα με την Γαβριελλα!»
«Σεμιραμις, ειμαι ο Σαρδαναπαλος, ο Βασιλιας σου,γαμωτο!»
«Θα χαρω πολυ να πεθανεις, παλιανθρωπε!»
«.....................................»
«Θα χαρω πολυ να πεθανεις, παλιανθρωπε!»
«Θα χαρω πολυ να πεθανεις, παλιανθρωπε!»
«Βουλωστο, μαλακα!», φωναξε με δυναμη κι ακουστηκε κατι σαν σφαλιαρα να σκαει σε σβερκο!
«Τρυπα στο νερο, φωτια στον ουρανο!»
ΝΤΗΠ ΠΕΡΠΛ
Οταν ανοιξε τα ματια του ειδε μπροστα του μια....γυναικα. Πραγματι εμοιαζε με γυναικα. Ηταν ομως; Η μηπως ηταν αλλη μια παραισθηση; Τελικα, φαινοταν για γυναικα. Νεα, οχι μεγαλυτερη απο 23 χρονων, και εξαιρετικα ομορφη. Μελαχροινη, συμφωνα με τα γουστα του. Και πολύ καμπυλωτη, οπως φαινοταν απο την εφαρμοστη μαυρη μπλουζα, που φορουσε κατασαρκα, και που κοντευε να σχιστει απο την πιεση από μεσα προς τα εξω! Του χαμογελουσε με τρυφεροτητα και κατανοηση. Της ανταποδωσε το χαμογελο.
«Ποια εισαι;», την ρωτησε, κι ακουσε για πρωτη φορα την ηχω της φωνης του να επαναλαμβανει την ερωτηση κι οχι κανενα χλιμιντρισμα, γκαρισμα η τιποτε αλλο παρομοιο.
«Με λενε Θανατο», του απαντησε και τον φιλησε τρυφερα στο μαγουλο. «Κι’εισαι δικος μου, για παντα δικος μου!». Ακολουθησε Γαλλικο φιλι.
«Οχι ακομα, κουκλα μου», ειπε εκεινος. «Οχι ακομα! Οχι τοσο ευκολα!»
Στροφη 180 μοιρων._
«Πρωτη φορα βλεπω τοσο δυνατο οργανισμο, με τετοια κραση! Τοση δυναμη, τοσο παθος για ζωη!», ειπε ο χειρουργος. Ο αναισθησιολογος συμφωνησε.
Ηταν 1/1/2000 12:00 Αστρικη Ωρα οταν ο Γ. εφυγε απο την Α.
Ειχε επιστρεψει.
ΤΕΛΟΣ